Ik ben een bijzonder eigewijze kok. Nu hoeft dat op zich helemaal geen probleem te zijn, maar in mijn geval is dat het wel. Ik blijf continu dezelfde fouten maken en ook qua niveau kom ik niet vooruit. Een beetje 'scholing' op dit gebied is daarom geen overbodige luxe. En dus ga ik op kookcursus. Eentje voor beginners op precies te zijn.

Vreemde combinatie

Het lijkt een beetje een vreemde combi, als foodblogger op kookcursus, maar hé dat moet dan maar. Er zijn verschillende goede redenen te bedenken waarom een kookcursus voor mij een goede investering is:
– Ik snij alles, maar dan ook werkelijk alles met een aardappelschilmesje.
– Ik lees nooit de recepten voordat ik begin met koken of bakken en snij mezelf daarmee keer op keer in de vingers.
– Het ontbreekt mij aan lef in de keuken. Ik durf niet te experimenteren en draai daardoor vooral op routine.

Enigszins opgelaten

Deze week was mijn eerste kookles bij Kookstudio 75 in Wehl. Nu heb ik vaker kookworkshops gedaan en dus was ik wel enigszins voorbereid op wat ging komen, maar toch was het best spannend. Is er een klik met de groep, met de kok van de kookstudio en spreken de gerechten die je maakt je aan? Ja, ja en ja kan ik na de eerste avond zeggen. Ik voelde me in het begin enigszins opgelaten om aan een beginnerscursus mee te doen. Want wat heb je hier te zoeken als je niet je eten continu aan laat branden of smakeloos kookt?

Klassieke Italiaanse salade

Genoeg! En dat maakte de avond zo ontzettend leuk. We maakten vier gangen klaar. Op het menu deze avond: klassieke Italiaanse salade, quiche Lorraine, varkenslende met tomaat en basilicum op een stamppotje van rucola, krokant spek en gepofte groenten en tot slot een taartje van deeg, met banaan, kersen en gele room. Het mooie is dat je niet alleen van de ‘chef’ leert, maar ook van je mede-koks. We verdeelden de gangen en mochten aan de slag. Als groot liefhebber van de Italiaanse keuken koos ik ervoor om met de salade aan de gang te gaan.

En julienne snijden

Snijtechnieken stonden deze avond centraal en dus ging ik met een heus koksmes aan de gang. Werken met een groot en scherp mes maakt snijden zoveel leuker! Ik beloofde mezelf plechtig vanaf dat moment NOOIT meer een aardappelschilmesje te gebruiken voor andere dingen dan waar dat mesje voor bedoeld is. Aan ons groepje de taak om de groenten ‘en julienne’ te snijden en vervolgens te blancheren. Klinkt simpel, maar zoals ik eerder al aangaf lees ik geen recepten en dus begon ik met het snijden van de bleekselderij. Alleen niet ‘en julienne’… Zullen we het gooien op de vele indrukken tijdens zo’n eerste avond?

Gêne verdwenen

Nadat iedereen een gang had voorbereid konden we beginnen met het afronden van de eerste gang. Gezamenlijk maakten we de borden op en vertelden we daarna aan tafel wat we hadden gemaakt en hoe we het hadden gemaakt. De avond vloog voorbij! Ik heb heel veel gezien, heel veel gehoord, veel gedaan en niet geheel onbelangrijk: lekker gegeten. Dit is zo ontzettend leuk om te doen! Mijn gêne is compleet verdwenen. Misschien had ik ook wel gewoon een heel verkeerd idee van een ‘beginnerscursus’. Ik zag ons allemaal al in een rijtje staan, allemaal dezelfde wortel zo goed mogelijk snijden, waarna we een rapportcijfer kregen. Nou ja, bij wijze van spreken dan.

Snelle leerling

Het geleerde heb ik een dag na de cursus al gelijk in de praktijk gebracht. Met een heus koksmes heb ik er op los gesneden, alsof ik nooit anders heb gedaan. En op zich ben ik nog best een snelle leerling. Tijdens de cursus snee ik één keer in mijn vinger, nu kwam ik ongeschonden uit de strijd. Nu kan ik twee weken oefenen en dan is het tijd voor les twee.