De knop is weer om. En dat voelt goed! De afgelopen jaren zat ik – als ik heel eerlijk ben – niet lekker in mijn vel. Het was me in 2014 gelukt om mijn gewicht terug te brengen naar 63 kilo, maar dat is in de loop der jaren weer opgelopen naar 76 kilo. En dat getal op de weegschaal in combinatie met mijn lengte betekent: overgewicht.

Geen maatje S

Ik weet best dat ik niet in maatje S pas, dat ik niet gezegend ben met de ideale maten, maar om mijn gewicht nou te bestempelen als overgewicht? Als ik met dit lichaam in staat ben om marathons te lopen, dan valt het toch best wel mee? Nou, daar wringt eigenlijk precies de (hardloop)schoen. Mijn wens is om de marathon onder de vier uur te lopen. Dat betekent een verbetering van tien minuten ten opzichte van mijn tijd in 2014. En dat ga ik met dit lijf niet halen. Ik heb mezelf lang voor de gek gehouden en gedacht dat het best kon, maar mijn tijden worden slechter en slechter. En waarom onnodig gewicht meeslepen als hardlopen al zo belastend is? Ik merkte aan mezelf dat ik langzaam de lol begon te verliezen. Er moest iets gebeuren!

Eetpatroon veranderen

Maar ja, dat wist ik eigenlijk al twee jaar en toch lukte het maar niet om mijn eetpatroon te veranderen. De grap is dat ik eigenlijk best redelijk gezond (merk je mijn slagje om de arm: ‘best redelijk’) eet. En dat in combinatie met sporten zou toch moeten betekenen dat ik geen overgewicht zou moeten kunnen hebben? Dus wel. En ik weet ook heel goed hoe het kan dat ik wel een aantal kilo’s teveel heb. Ik ben een vreter. Ik kan na een gezonde avondmaaltijd of lunch rustig een pak koekjes opeten, een maaltijd van de grote gele M, een zak snoepjes of zak chips leegeten. En daarnaast denk ik dat ik stiekem meer calorieën eet dan ik zelf denk.

Hulp van een voedingsdeskundige 

Anyway. Mijn gewicht begon me steeds meer dwars te zitten. Het kopen van nieuwe kleding deed ik al liever niet meer en dan alleen als het echt moest. De ooit zo actieve Dafne werd steeds passiever en was steeds vaker op de bank voor de televisie te vinden in plaats van lekker aan het koken, bakken of bloggen. De tijd dat ik wekelijks bakte, graag nieuwe recepten probeerde en hier ook over schreef, mis ik best wel. Wat mij uiteindelijk het laatste zetje heeft gegeven om het roer om te gooien? Mijn kennismaking met Gitte Leenders van Kies-Gezond. Deze voedingsdeskundige gaat mij het komende jaar begeleiden in mijn poging om van mijn vreetbuien af te komen en om mijn gewicht terug te brengen tot 59 kilo (want dat klinkt zoveel fijner dan 60 kilo).

Geen dieet

Het fijne aan Gitte is dat ze me niet op een dieet zet (vooralsnog). We gaan stap voor stap aan de slag om gewoonten te veranderen en ervoor zorgen dat ik structureel gezonder ga leven. Dat begon twee weken geleden met de eerste stap: minder koffie drinken en meer water. Gitte werkt met een stappenlijst en als ik naar die lijst kijk doe ik al best veel dingen (wit brood vervangen door bruin brood bijvoorbeeld is niet nodig omdat ik al bijna geen brood eet, of vervangen van witte kristalsuiker door palmsuiker, kokosbloesem of erythrit). Gelukkig maar! Des te meer kan ik me focussen op het afleren van mijn vreetbuien. Als ik dat onder controle krijg en hou, dan gaat het best goed komen. Omdat het mezelf ook motiveert en stimuleert ga ik jullie de komende tijd op de hoogte houden van mijn vorderingen, laat ik zien wat ik eet en ga ik weer recepten delen.

Nog even de cijfers op een rij van het startmoment (3 mei 2017):
Gewicht: 76,8 kg
BMI: 27,9 (ter info: voor een ‘normaal gewicht’ moet mijn BMI tussen de 19 en 24 zijn)
Stofwisselingsleeftijd: 54 (ter info: mijn stofwisselingsleeftijd zou 28 moeten zijn!)

En ik zou ik niet zijn als ik aan mijn ‘afvalavontuur’ ook niet verschillende hardloopdoelen had gekoppeld. Op mijn verlanglijstje staat onder meer: (ooit) een marathon onder de vier uur lopen, (wellicht over twee jaar) aan de 60 van Texel meedoen en (volgend jaar) op Ameland 35 kilometer trailen tijdens de Vuurtorentrail. Maar met stip bovenaan staat een ander hardloopevenement. Daarover later meer!