Trainen met de loopgroep, kassadiensten bij het filmhuis, het opstarten van Sonsbeek parkrun, op stap met mijn 8-jarige maatje, yoga bij de yogastudio, naar een concert van BLØF, een weekend naar Ameland om een ultra te lopen, lunchen in de stad. Dit alles was voor maart nog zo vanzelfsprekend, maar opeens word ik door corona gedwongen om terug te gaan naar de basis. Erg? Nee!

Eerlijk is eerlijk. De eerste weken heb ik het er best lastig mee gehad dat ik alle afspraken uit mijn agenda kon strepen en dat ik niet meer lekker naar werk kon wandelen, maar zo vanuit mijn bed achter de computer kroop (bij wijze van spreken). Ineens zit je 24/7 met elkaar ‘opgescheept’ en zijn de enige uitjes lunchwandelingen, hardlopen en af en toe een supermarktbezoekje. Hans en ik zijn gelukkig allebei gezond en ik ben nog steeds blij dat we geen complete lockdown hebben, dus klaag ik niet (meer) en probeer er het beste van te maken.

Leven evalueren

Voor mijn gevoel ga ik nu terug naar de basis en schakel ik af. Of noem het een reset. Deze situatie geeft mij de kans om de invulling van mijn leven te ‘evalueren’. Hoe vaak zitten we niet vastgeroest in patronen en doen we dingen omdat we het gewend zijn of omdat we ons verplicht voelen om iets te doen? Mensen zeggen tegen mij weleens dat ik zo veel doe. Het hardlopen, vrijwilligerswerk, weekendjes weg. En ook het thuisfront vindt dat ik mijn agenda te vol zet met afspraken. Dit is het moment om eens eerlijk bij mijzelf na te gaan hoe ik mijzelf voel bij mijn leven.

Tijd voor grote schoonmaak

Ik vind het heerlijk om even helemaal niets te hoeven. Er is tijd voor de grote schoonmaak en ik merk dat er rust en ruimte ontstaat om weer eens wat oude liefdes op te pakken, zoals schrijven, koken en bakken. Ook geniet ik intens van het buiten zijn, de fluitende vogels, bomen die groen beginnen te worden en de blauwe luchten. Maar ik realiseer me nu ook wat ik mis en wat me ook erg gelukkig maakt. En dat is waar ik voor corona mijn leven mee vulde. Minus de vele uren nutteloos online surfen en het iets te veel series kijken.

Eigen avonturen maken

Na de persconferentie van gisteren, waarbij aangekondigd werd dat maatregelen worden verlengd, had ik het wel weer even lastig en zat ik gelijk weer te bedenken wat ik allemaal NIET kon doen: een verspilde zomer! Ik heb mezelf uitgedaagd om te kijken wat nog steeds gewoon kan en te gaan genieten van de kleine dingen. Zoals gisteren. Stukken voor werk die ik heb gelezen in de zon, in plaats vanachter een bureau in een kantoor dat ik tussen 8.30 en 17.00 uur niet verlaat. En nee, ik kan niet meedoen aan trailwedstrijden, maar er poppen wel ideeën in onze hoofden op om onze eigen trail- en hardloopavonturen te organiseren. Kortom, we houden vol en genieten straks des te meer van alles wat dan weer kan en mag.