Je hebt ze in alle soorten en maten: trailers. De een noemt een incidentele training van de loopgroep in het bos al een 'trailrun', terwijl een andere trailer minimaal 200 hoogtemeters in zijn training wil hebben verwerkt. Tot welke categorie reken ik mezelf eigenlijk? Sinds ik terug ben van anderhalve week trailen in Puy Saint Vincent (bergen!) speelt de vraag vaak door mijn hoofd. Wat versta ik onder trailen? En belangrijker nog... waaruit haal ik mijn voldoening?

Hoe vaak lees je wel niet: bij trailen gaat het niet om het verbreken van PR's en tijd überhaupt, maar om het genieten van de natuur, je omgeving. Klopt! Maar iemand als ik - met een wegmentaliteit - kun je dat duizend keer vertellen, maar toch knaagt er nog steeds een stemmetje -> 7 minuut de kilometer is wel langzaam, zou ik nog binnen de 3 uur kunnen finishen? En dan hebben we het nog niet eens gehad over het aspect wandelen! Dat doe je toch alleen als je jezelf stuk hebt gelopen? Wandelen is een zwaktebod!

Leerzaam

Als je dit zo leest ga je je ongetwijfeld afvragen of trailrunning dan wel de meest geschikte sport voor mij is. Ik neem het je niet kwalijk! Trailrunning leert mij veel. Dat ik meer kan dan ik denk. Dat ik tijd en energie moet steken in het behalen van mijn doelen/sterker worden. Dat ik mezelf niet aan anderen moet spiegelen. Dat er geen goed of slecht is. Dat het met vallen en opstaan gaat. Eigenlijk allemaal lessen die gelden voor het hele leven.

TrailrunningTrailen in de bergen

Maar terug naar het trailen. Wat versta ik daaronder? Misschien moet ik de achtergrond van die vraag uitleggen. Als ik in Nederland een trail loop, ben ik inmiddels zover dat ik het mezelf 'toesta' om te wandelen bij een steile heuvel. Tijdens een clinic leerde ik om verstandig met je energie/kracht om te gaan en dat je soms beter naar boven kan wandelen dan hijgend en puffend naar boven rennen. Bij die races wandel ik hoogstens 5%. Prima! De Trail des Fantomes (33km met 1400 hoogtemeters) was de eerste race waarbij ik meemaakte wat het is om echte hoogtemeters te maken. En dus wandelde ik daar veel meer dan ik was gewend. Ook daar was helemaal niets mis mee. Het parcours was fantastisch, ik ontdekte daar nieuwe elementen (rivier doorwaden en dalen op los zand) en had het goed naar mijn zin. Maar ook bij deze wedstrijd kon ik het merendeel rennen. Toen ik onlangs in de bergen was en we daar liepen, waren er dagen dat ik 50% wandelde en 50% hard kon lopen. Vind ik dat nog trailen?

Bergraces of niet?

Die vraag zingt nu geregeld rond in mijn hoofd. Samen met: zou ik liever bergraces lopen of zijn wedstrijden waar ik het merendeel kan rennen meer mijn ding. Gelukkig hoef ik niet te kiezen en kan ik gewoon doen wat mij het leukste lijkt, maar aan de andere kant vraagt een race in de bergen wel om een andere training dan een relatief vlakke trail in Nederland. Als rasechte planner ben ik al druk bezig om het komende jaar in te vullen met trails. Mijn eerstvolgende uitdaging: de Indian Summer Ultra van 50 kilometer, gevolgd door de 60 kilometer van de Vuurtorentrail (als revanche op dit jaar, waarbij ik net binnen de limiet van 9 uur over de streep kwam). En daarna … Hochkönig, Dolomieten of toch weer naar Frankrijk. The sky is the limit …

Genieten van de natuur

Om tot slot nog even terug te komen op de vragen die ik in de intro stelde. Wat versta ik onder trailen? En waaruit haal ik mijn voldoening? Ik denk dat iedere onverharde kilometer die ik maak voor mij trailen is. Genieten van de natuur en ondertussen de ondergrond de baas blijven (en niet voor de zoveelste keer door de lucht vliegen). En of je dan tien of twintig keer stil staat of een stukje wandelt, maakt het uit (nu hier zelf nog van overtuigd raken)? Het gaat om de totaalbeleving en soms de krachtmeting als je je inschrijft voor een wedstrijd die misschien iets meer van je vraagt dan je had verwacht, waar je kapot over de finish komt, maar binnen tien minuten al roept: Wanneer weer!

Meer foto's zien van mijn trailavonturen? Volg mij dan op Instagram via @Voedie