Adios februari, hallo maart. De maand is omgevlogen. Inmiddels zit ik in week 6 van mijn trainingsschema voor de Lakeland Trails Ultra 100km. Tijd voor een update. Is het me gelukt om mij aan mijn trainingsschema te houden? Of heb ik me weer laten verleiden tot extra kilometers? Ben ik nog wat kilo’s kwijt? En merk ik al de voordelen van het doen van krachttraining? Laat ik alvast verklappen: zo sterk als ik me in januari voelde, zo ‘zwaar’ had ik het de eerste week van februari.

Zo sterk als de zwakste schakel

Het leek wel alsof ik de eerste week van februari in een zwart gat viel. De trainingen voelden aan als moetjes en ik vroeg me ernstig af hoe ik het ging volhouden tot juli. Het had zeker niet te maken met het trainingsschema, maar meer met wat er tussen mijn oren gebeurde. Ik denk dat ik het het beste kan omschrijven als een blokkentoren waarbij er een blokje tussenuit gestoten wordt waardoor de hele toren omvalt. Of misschien dat het gezegde ‘zo sterk als de zwakste schakel’ ook wel de lading dekt. Als er één aspect niet zo lekker gaat, dan werkt dat bij mij door. Zit ik niet lekker in mijn vel door bijvoorbeeld werk, dan slaap ik slechter, ben minder met mijn voeding bezig, kijk tegen trainingen op. En ga zo maar door. Gelukkig word ik steeds beter in het analyseren van mezelf en krijg ik het wel redelijk snel weer op de rit.

Niet vergelijken met anderen

Ik heb me de afgelopen maand netjes aan het schema gehouden qua aantal kilometers en soorten training. Af en toe moet ik mezelf wel terugfluiten omdat ik het idee heb dat ik (nog) meer moet doen. Ik kijk naar andere schema’s om de bevestiging te krijgen dat ‘mijn schema’ een goede opbouw heeft. De weg naar juli is nog lang zeg ik regelmatig tegen mijzelf, maar het blijft knagen. Ik weet dat je jezelf niet met anderen moet vergelijken, maar als ik mijn Facebook- of Instagramfeed doorscroll kan ik het soms toch niet laten om te denken: ja, maar als hij/zij het kan … Gelukkig wint mijn verstand het iedere keer weer en weet ik dat de 100 km mijn doel is en dat het geen zin heeft om mijzelf onnodig uit te putten door te veel kilometers te maken. Wie ooit gezegd heeft dat trainen voor een ultra eenvoudig is! Er komt zo veel meer bij kijken dan alleen kilometers maken.

Letten op voeding

Voeding was een van mijn andere aandachtspunten. Om maar gelijk met getallen te gooien. De teller staat sinds 1 januari op -5,3 kg. Dat betekent dat er in februari 2 kilo af zijn gegaan en ik hopelijk na deze maand onder de 70 kg duik. En dat zou voor het eerst sinds oktober 2020 zijn. Ik ben tevreden met het resultaat tot dusver, maar merk wel dat ik er nu een tandje bij moet gaan zetten. Ik kwam deze maanden nog weg met minder/niet snoepen en minder/geen tussendoortjes, maar ik moet nu langzaam wat kritischer worden en bewustere keuzes maken. Het afvallen hoeft voor mij niet snel te gaan, belangrijker is dat ik mijn lijf zo goed mogelijk voorbereid op mijn monstertocht. Zoals ‘gezondheidsgoeroes’ zeggen: voeden in plaats van vullen. Naast dagelijkse voeding is het ook nog zoeken naar het wat en hoeveel ik tijdens het rennen moet eten en drinken. Nog te vaak denk ik onderweg: oh, gaat prima, ik hoef niet te eten en ik drink genoeg. Maar dan komt een paar uur later toch de klap. Ik word moe, voel me dorstig. Voor maart is het een aandachtspunt om met name tijdens het trailen te oefenen met eten en drinken.

Fysiek en mentaal sterker

Inmiddels heb ik er al zeven weken krachttraining opzitten, waarbij ik iedere woensdag met Eva werk aan mijn balans, core en andere spiergroepen. Ik ben nog steeds blij met de beslissing om hiermee aan de slag te gaan. Ik voel me echt sterker en heb het idee dat ik hierdoor ook beter loop. We trainen lekker in de buitenlucht en iedere week zijn de oefeningen net weer wat anders. Naast de woensdagtrainingen probeer ik nog minimaal een keer per week zelf kracht te trainen, naast yoga waar met grote regelmaat ook krachtoefeningen in zitten. Weliswaar niet vergelijkbaar met een uur puur focus op kracht, maar alle beetjes helpen. Naast het feit dat ik fysiek sterker wordt, gaat het ook mentaal goed. Ik weet steeds beter hoe ik rust in mijn leven moet creëren. En dan met name rust in mijn hoofd. Na de coronajaren heb ik nu het idee dat ik een inhaalslag aan het maken ben. Ik heb er ook echt behoefte aan. En met inhaalslag bedoel ik er weer op uit (avondje uit eten of lekker naar de film met na afloop een borrel) maar ook activiteiten doen die buiten mijn comfortzone liggen (een weekendje trailen in Schotland met een groep onbekende mensen). Het geeft een heleboel energie om weer plannen te maken en uit te kunnen kijken naar leuke avonturen. Natuurlijk kon er de afgelopen jaren ook best nog wel veel, maar ik keerde toch steeds meer naar binnen en er was altijd wel een ‘ja, maar …’.

Vooruitblik op maart

De nieuwe maand ga ik vol vertrouwen tegemoet. Een maand waarin ik sowieso tijdens mijn lange duurlopen hoogtemeters wil trainen, want daarin kom ik nog wel te kort. Voor de rest staat dus een reisje naar Schotland op het programma. Voor dit tripje én met name de 100km in Engeland heb ik afgelopen weekend een nieuw trailvest gekocht van 20 liter. En dat vraagt om (nog meer) trailavonturen. Zo hoop ik deze maand met Hans een weekend op pad te gaan met de rugzak, waarbij we twee dagen lopen en dan onderweg ergens overnachten in een accommodatie. Op die manier leer ik én licht pakken én lopen met wat meer gewicht op mijn rug. Tijdens de trail in Engeland moet ik namelijk minimaal 5 kledingstukken meenemen naast andere verplichte spullen en dan is het wel fijn dat ik een beetje gewend ben aan het gewicht. Kortom, in maart hoef ik me niet te vervelen qua trainingen en voorbereidingen.

 Op de hoogte blijven van mijn hardloopavonturen? Volg mij dan op Instagram of Strava.