De Dutch Mountain Trail is afgevinkt van mijn ‘to do’. Er zijn 105,91 kilometers (hard)gelopen, 2.272 hoogtemeters gemaakt en er is vier dagen genoten. Hans en ik hebben de etappes rennend afgelegd waarbij we de routes op onze horloges hebben ingeladen. Al rennend de aanwijzingen uit het boekje volgen (de route is namelijk niet gemarkeerd) is geen aanrader om begrijpelijke redenen. Hierdoor waren we wel onherkenbaar als ‘Dutch Mountain Trailers’, in tegenstelling tot verschillende wandelaars die we onderweg spotten met hun routeboekje.
Zwaarste wandeling van Nederland
Voor wie de Dutch Mountain Trail niet kent, even een korte uitleg. Twee jaar geleden is deze route uitgezet ter gelegenheid van het 10-jarig bestaan van het Dutch Mountain Film Festival. De route verbindt zeven Zuid-Limburgse toppen, is 101 kilometer lang en loopt van Eygelshoven naar Maastricht. Volgens de makers is het de zwaarste wandeling van Nederland. En hoewel het woordje ‘trail’ in de naam en de aanduiding ‘langste wandeling’ verwarrend kunnen werken, wordt deze route zowel door wandelaars als trailers gedaan. De route is opgedeeld in vier etappes, maar er zijn ook genoeg mensen die er meer etappes van maken. Of juist minder. Sommige trailers doen het in één, twee of drie dagen. Verheug je als trailer trouwens niet op 101 onverharde kilometers, want er zit in verschillende etappes best nog wel wat asfalt.
Etappes husselen
Om logistieke redenen hebben we de trail niet van A naar B gelopen, maar de verschillende etappes gehusseld. Juist in de periode dat wij gingen (april) waren er werkzaamheden aan het spoor waardoor de etappe Eygelshoven – Vaals een hele puzzeltocht werd om een beetje behapbaar te houden qua ‘reistijd’. Ook speelde mee dat het voor ons ongeveer twee uur rijden is naar Zuid-Limburg en om dan op die dag ook gelijk de langste etappe te doen, zagen we niet zitten. En dus begonnen we in Maastricht, het eigenlijke eindpunt.
Etappe 1: Maastricht – Mheer
Na een busrit van 25 minuten vanuit Mheer (het eindpunt van deze etappe waar we de auto hadden neergezet) stonden we bij de startpunt van de start van onze Dutch Mountain Trail. De eerste 3,5 kilometer hadden we nodig om Maastricht uit te komen, waarna we (grotendeels) onverhard gingen lopen en richting ENCI-groeve gingen. We kwamen van boven aangelopen en hadden een mooi uitzicht over de groeve. Die kleuren! Met de trap naar beneden richting het ENCI-meer en daarna de hoogte in. Hier kwamen we voor! De asfaltkilometers zijn vergeten en we genieten van de natuur. We tikken de top van d’n Observant aan, maar zijn snel weer weg omdat er weinig moois te zien is. In de kilometer die volgt zijn er een paar pittige korte afdalingen. Nog nagenietend van dit stukje natuur vervolgen we onze weg richting de sluis. Nadat we die zijn overgestoken hebben we een fantastisch mooi uitzicht over de Maas. Met het pontje steken we over richting Eijsden. Aangezien ik best trek heb en eigenlijk ook wel wat wil drinken, gaan we op een terrasje zitten. Ik bestel een wrap met zalm en drink gemberthee. Volgens mij moet ik daar prima op verder kunnen lopen. Een goede training om te kijken hoe het bevalt om wat langer stil te zitten en wat te eten. Maar pfff… wat gaan die eerste kilometers na de lunch waardeloos. Er zit geen fut meer in. Komt het door de zon? Het eten? Het lange stilzitten? Gelukkig gaat het de laatste kilometers weer wat beter. We lopen op ‘bekend’ terrein net buiten Mheer. Hier zijn we ook geweest tijdens de Beartrail in oktober vorig jaar. Alleen zag het er toen heel anders uit en was het een grote modderbende. Of de keiharde droge grond zo’n verbetering is weet ik niet … Best wel een beetje kapot kwamen we aan in Mheer. Tijd voor een alcoholvrij biertje om bij te tanken. Het was een warme, mooie en leerzame dag.
Etappe 2: Mheer – Gulpen
Vandaag een wat langere etappe en wat meer hoogtemeters. Auto neergezet in Gulpen om vervolgens met de bus naar Mheer te gaan. Lichte paniek toen we de bus, die een keer per uur gaat, vijf minuten te vroeg aan zagen komen rijden. Net gehaald en tegen de chauffeur met een knipoog zeggend dat hij wel haast maakte vandaag. Hij keek ons wat raar aan, maar later viel het kwartje bij hem en bij ons. We waren aan de verkeerde kant van de weg ingestapt! De bus vertrok wel degelijk om 13 minuten over het uur, maar de bus waarin we zaten maakte eerst nog een stop bij het busstation om vervolgens weer Gulpen uit te rijden richting Mheer. Normaal gesproken check ik wel de vertrekstaat om te kijken of we goed zijn, maar daar was nu geen tijd meer voor. Eenmaal in Mheer, volgenden we de route weer tegengesteld. Als liefhebber van de natuur en een grote voorkeur hebbend voor onverhard lopen, kwamen wij vandaag al direct goed aan onze trekken. Stijgen, dalen, mooie glooiingen, fantastische uitzichten, door bos en langs weilanden. Het was genieten! Zo veel hoogtepunten deze route: de stukken door de grubbe (holle wegen), de voeten af laten koelen in een beekje, lopen te midden van druivenranken en fruitbomen. We liepen ook aardig wat delen door België. De Voerstreek is niet mijn favoriete gebied, maar wellicht heb ik in het verleden over paadjes gelopen die niet het mooiste lieten zien. Nu betoverde de Voerstreek me alleen maar. De laatste kilometers waren door een weiland richting Gulpenerberg. Saaie kilometers dacht ik in eerste instantie, maar door regelmatig achterom te kijken veranderde ik wel van mening. Achter me het glooiende landschap! Het was ook maar goed dat we niet overal konden rennen, want met de focus op stenen en boomwortels kan het zo zijn dat je mooie vergezichten mist!
Etappe 3: Eygelshoven – Vaals
Voor wie het routeboekje volgt, is dit de eerste etappe. Wat mij betreft de ‘lelijkste’ en minst ‘Zuid-Limburgse’ etappe. Loop je deze route als trailer, dan is het even schakelen en kun je je voorbereiden op flink wat asfalt, weilanden en weinig glooiing. Met de bril van een wandelaar op is het een prima tocht. Niet het allermooiste van de Dutch Mountain Trail, maar met nog echte natuurdagen in het vooruitzicht is dit prima. Via parken (een van de mooiere stukjes van vandaag!) lopen we naar de Wilhelminaberg met uitzicht op het Pinkpopterrein. De top kregen we niet cadeau; er moet eerst stevig geklommen worden. Het duurt best een tijd voordat we Kerkrade definitief achter ons laten en de Anstelvallei induiken. Ook al heb je nog zo’n mooi horloge met kaart en navigatie, verkeerd lopen gebeurt nog altijd. We liepen aan de verkeerde kant van de Amstelbach. Geen probleem, het water was vrij ondiep en absoluut geen straf om via de beek naar de overkant te gaan. Daarna via een mooi stukje natuur naar de kasteelhoeve. Vandaag op de route ook nog een stukje geschiedenis meegepakt met het passeren van een gedeelte van de Siegfriedlinie. Met nog 5 kilometer te gaan, zetten we langzaam de weg naar Vaals in. We hebben mooi uitzicht op de uitzichttoren bij het Drielandenpunt en genieten van het glooiende landschap. Uiteindelijk stoppen we met 30 kilometer op de teller en 530 D+. De extra kilometers waren vanwege het aanloopstuk naar station Eygelshoven. Morgen laatste etappe! De beentjes hebben het best zwaar gehad. Drie dagen achterelkaar hardlopen – en dat zal ongetwijfeld ook voor wandelen – merk je wel. Het brengt ook wel twijfel met zich mee. Als ik me nu al zo voel, hoe moet het dan straks als ik 100 km binnen 23 uur ga hardlopen in Engeland. Kan ik het wel? Wil ik het wel? Waarom wil ik dit eigenlijk?
Etappe 4: Vaals – Gulpen
Laatste dag! Lichaam voelt goed. Tijd om aan de laatste etappe te beginnen. Voor de meeste andere Dutch Mountain Trailers is dit dag 2. We waren gisteren verschillende wandelaars tegengekomen, benieuwd of we ze vandaag weer zien! Dat vind ik trouwens wel een van de leuke aspecten van zo’n wandelroute; alle ‘medelopers’. We namen vaak even de tijd om een praatje te maken. Diep respect voor mensen die met een grote backpack met kampeerspullen liepen! Fantastisch mooi om zo de route te lopen, maar voor mij nog iets te ver buiten mijn comfortzone. Voor ons als natuurliefhebbers was dit de perfecte etappe om het avontuur mee af te sluiten. Hoewel er aan het einde van de route 562 D+ op mijn horloge stond, had ik het idee dat we grotendeels aan het dalen waren geweest. Zo zwaar als de etappe van dag 3 was, zo goed voelden we ons deze dag. Alle twijfels waren verdwenen over het wel of niet kunnen lopen van een 100 kilometer. Via de Vaalserberg liepen we door het bos dat we al deels kenden van eerdere tochten in dit gebied. Maar vervelen doet het nooit. We realiseren ons dat dit de laatste dag is en genieten extra hard. We pakken een deel van de Route des Vins mee, lopen daarna een klein stukje parallel aan het Miljoenenlijntje om tot slot de klim in te zetten naar de laatste top die van het Eyserbos. Gulpen komt langzaam in zicht en we maken ons op voor de laatste kilometers. En dan zegt het horloge: koers voltooid. Het is gedaan. We hebben het gered. Wat een mooi avontuur. Heel leerzaam. Het smaakt naar meer! Ik weet heel zeker dat dit niet de laatste meerdaagse tocht is geweest. Maar voordat er nieuwe plannen worden gemaakt, eerst nagenieten!
Op de hoogte blijven van mijn hardloopavonturen? Volg mij dan op Instagram of Strava.