Ik ben een groot liefhebber van de Italiaanse keuken. Als de kookstudio waar ik mijn kookcursus volg aankondigt een Italiaanse chef te laten overvliegen om workshops te geven, dan MOET ik daar natuurlijk bij zijn. En zo geschiedde… Nadat ik via socialmediakanalen van Kookstudio 75 al verschillende foto’s voorbij had zien komen, was het afgelopen maandag eindelijk mijn beurt.

5-gangenmenu

Onder leiding van Salvatore Rossetti gingen we aan de slag met een 5-gangenmenu, bestaande uit pizza’s, klassieke minestronesoep, gefrituurde risotto met een kleurige salade, dungesneden biefstukje met aceto en lasagne met zilverui en gebrande parmezaan en pasticciotto. Het ‘werk’ werd verdeeld, de schorten gingen om en na het verzamelen van de ingrediënten konden we aan de slag. Aangezien de soep al ‘vergeven’ was, besloot ik mijn risotto-skills weer wat aan te scherpen en daarmee aan de slag te gaan.

Borden opmaken

Het mooie van deze avonden, of het nou gaat om een cursus of workshop, is dat je eerst als mieren in een mierennest (oké, niet een heel smakelijke vergelijking) rondloopt op zoek naar de juiste benodigdheden. Vervolgens staar je vertwijfeld naar een recept en vraag je je af of het ooit goed gaat komen. Als dan langzaam alle onderdelen samenkomen en je de borden opmaakt, krijg je toch altijd wel weer een kick. Yes, dit it.

Koken op gevoel

Hoewel ik best wel weet hoe ik risotto moet maken is een receptuur waar staat: risotto, boter, parmezaan, wijn en bouillon best karig. Gelukkig was er chef Salvatore die een kommetje maakte van zijn hand en in zijn beste Engels duidelijk maakte dat we per persoon een handje risotto moesten nemen. Dat koken eigenlijk ook gewoon op gevoel gaat en het niet klakkeloos volgen van een recept, werd me snel duidelijk.
Na de twaalf handjes risotto in de pan te hebben geworpen werden er nog zo drie handjes toegevoegd. ‘Better safe...’

Gefrituurde risotto 

Met alleen het koken van de risotto waren we er nog niet. Nadat de risotto was gekookt en gekoeld, maakten we er ballen van, vulden ze met mozzarella, doopten ze in de bloem, ei en broodkruim en hup de pan met olie in. Ondertussen had mijn ‘partner in crime’ de groenten gesneden en geblancheerd voor de bijbehorende salade (in de toepasselijke kleuren rood, wit en groen). Alle voorbereidingen waren getroffen en dus konden we een kijkje nemen bij de andere koks. Nadat iedereen klaar was gingen we aan tafel.

Samen koken en eten

Het leuke van kookworkshops, maar ook van de cursus, is dat je niet alleen samen kookt, maar daarna ook samen eet. In combinatie met een wijntje en goede gesprekken zijn het altijd bijzonder geslaagde avonden die veel te snel weer tot een eind komen. Gelukkig hoef ik na deze workshop niet meer zo lang te wachten. Over drie weken start de nieuwe kookcursus. Ik ben beginner af en ga nu koken op niveau. Ahum… ooit….