Vol goede moed begon ik aan mijn zondag. De eerste serieuze duurloop in aanloop naar de marathon stond vandaag op het programma. Er zou 12,5 kilometer gerend gaan worden. Met een ontbijt van pannenkoeken van amandelmeel en kokosmeel moest ik er klaar voor zijn. Het recept voor de pannenkoeken haalde ik uit een kookboek met paleo recepten. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dit een succes is, aangezien ze nogal droog waren. Kan natuurlijk ook komen omdat ik ze een dag van tevoren al had gemaakt en deze in de magnetron had opgewarmd. Het was in ieder geval een handig ontbijt voor op de camping. Na een kop thee en wat water op naar het bos. In aanwezigheid van twee stoere mountainbikende jongetjes ging het eerste rondje op een sukkeldrafje.

Kokoswater ter vervanging van sportdrank

Ik merkte dat ik dat ook wel oké vond. Het was heuvelachtig en het bos is voor mij nou eenmaal niet het beste terrein. Het geplande tempo van 6.25 minuten de kilometer werd bij lange na niet gehaald. Na de eerste 5 kilometer even een stop om wat te drinken en dan op voor de rest. Bij duurlopen drink ik eigenlijk altijd kokoswater, ter vervanging van de mierzoete sportdranken. Wil je meer hierover weten, lees dan even mijn blog Waarom kokoswater drinken. Overigens was het je wellicht opgevallen dat er de afgelopen dagen geen actuele foto's bij de blogs staan. Ik ben echt compleet vergeten om ook maar iets te fotograferen. Kwam helemaal tot rust op de camping zullen we maar zeggen.

Een autorit met hindernissen

Het hardlopen ging die morgen niet vanzelf. Ik had het zwaar. Ik kwam niet vooruit en moest regelmatig pauzes houden. Wat een ellende! Moet ik zo over 117 dagen de marathon lopen? Met hangen en wurgen de 12,5 kilometer gelopen. Eenmaal terug flink aan het water en een maaltijdreep van Weight Care om bij te tanken. Als lunch verder nog enkele garnalen die van de barbecue over waren gebleven. Naast water als tussendoortje nog appel en mandarijnen gegeten. Toen was het weer tijd om naar huis te gaan. We pakten onze spullen, zeiden gedag en reden naar huis. Het was een hels ritje voor mij, want opeens werd ik misselijk en kreeg ik hoofdpijn. Met vier tussenstops en een lege maag kwam ik uiteindelijk thuis. Meteen mijn bed ingedoken en knock-out voor 2,5 uur. Daarna leek de misselijkheid weggezakt en durfde ik avondeten aan. Een salade en een schnitzel. Alleen bij de lucht van de klaargemaakte schnitzel alleen al werd ik weer misselijk. Gelukkig ging de sla wel naar binnen. Een kop thee dronk ik nog maar half leeg, want ik viel weer in slaap.

Goed voor de lijn

Terugkijkend op de dag heb ik wellicht veel te weinig gedronken. Het was erg warm tenslotte. Ook qua eten had ik wel wat beter op mezelf kunnen letten. Wat mijn misselijkheid en hoofdpijn verklaarde? Geen idee. De warmte wellicht? Of heb ik mezelf over het randje getild door willens en wetens de 12,5 kilometer te lopen terwijl het voor geen meter ging. Wie het weet mag het zeggen. Laten we de humor er maar van inzien en zeggen dat het in ieder geval goed voor de lijn was. Weet je trouwens dat het heel verleidelijk is om op de weegschaal te gaan staan? Ik heb meer moeite om mezelf niet te gaan wegen dan om van slechte etenswaren af te blijven. Best grappig. En wat betreft mijn ziek zijn kan ik alvast melden dat ik er inmiddels weer bovenop ben. De maandag was ik nog wel slap en duizelig, maar at en dronk ik weer normaal. Hierover morgen meer!

Lees ook: 
Nog 118 dagen: Uitdagingen op de camping
Nog 119 dagen: een goede start gemaakt
Hoe het allemaal begon: Aftrap: nog 120 dagen te gaan