Nog 100 dagen tot mijn doel: 15kg minder en het lopen van een marathon in bij voorkeur een persoonlijk record. Vandaag voelt toch een beetje als een mijlpaal. Ik ben nu bijna drie weken onderweg en het gaat nog steeds goed. Ik heb niet het idee dat ik met een afvalrace bezig ben. Snoepen doe ik niet, alcohol drink ik bijna niet. En toch voelt het niet als een opgave of afzien. Dat is bij mij eigenlijk altijd het geval als ik weer wat kilo's kwijt moet. Als de knop eenmaal om is dan is deze ook goed om en gaat het allemaal bijna vanzelf. Gelukkig maar, want als je voor je gevoel iedere dag op een houtje moet bijten dan is het ook geen pretje.

Na mijn proefles van woensdag heb ik de smaak te pakken voor wat betreft bootcamp. Om 9.30 uur sta ik op deze zaterdagmorgen dan ook bij park Sonsbeek te trappelen van ongeduld. Figuurlijk dan. De bedoeling was om mee te gaan doen met een basic bootcamp, maar na de belofte dat de regular bootcamp uit niet teveel lopen bestaat ben ik om. Terwijl de zon deze morgen al volop schijnt is het na twee rondjes inlopen tijd om met materialen aan de slag te gaan. Kettlebells, dumbells, een touw en tennisballen liggen al klaar. Let's get started! We gaan deze morgen een circuitje doen waarbij alle oefeningen veertig seconden worden gedaan. Bootcamp zoals bootcamp hoort te zijn. De les vliegt voorbij. En wat krijg je er een energie van!

Vrijdag weegdag! Het is alweer twee weken geleden dat ik jullie meedeelde dat het mooi was geweest en dat de komende 120 dagen in het teken zouden staan van afvallen en voorbereiden op de marathon. Kan dat samen? Ja, dat kan zeker samen. Anderhalf jaar geleden stond ik aan de start van de marathon van Wenen. De maanden daarvoor had ik paleo gegeten en de koolhydraten geschrapt. Koolhydraten waarvan wordt gezegd dat je ze als loper echt nodig hebt om te presteren. Het was een experiment, maar niet eentje in de categorie onverantwoord. Ik liep in Wenen mijn beste tijd ooit op de marathon. Enerzijds omdat ik een prima gewicht had, anderzijds omdat ik gewoon heel gezond had geleefd. En nu wil ik dat kunstje weer flikken.

De dagen vliegen voorbij! Het gezonde eten zit er inmiddels al helemaal ingebakken. In de supermarkt kan ik nog wel verlekkerd kijken naar de vele soorten snoep, koek en chips, maar het blijft bij kijken. Is het je trouwens weleens opgevallen hoeveel producten er in de supermarkt liggen die je eigenlijk helemaal niet nodig hebt? Ergens las ik een keer dat een supermarkt 72 soorten chips in het assortiment heeft. Why? Misschien moet ik maar gewoon mijn groente en fruit kopen bij de boer of op de markt in plaats van de supermarkt waar ik toch 60% kan overslaan. Over boodschappen doen gesproken. Veel groente en fruit eten heeft wel tot gevolg dat ik me tegenwoordig kapot sleep. Zo ook maandagmiddag. Man oh man, drie tassen vol!

Kijkend naar de getallen op de weegschaal ben ik weliswaar nog maar een kilo kwijt, maar in mijn hoofd zijn het er al veel meer. Na een dag werken kon ik zondagavond eindelijk gaan hardlopen. Wat ging dat lekker! Ik had 15 kilometer op het programma staan en omdat ik alleen moest lopen had ik me ingesteld op een martelgang van ruim anderhalf uur. Niets was minder waar! Weliswaar had ik hulp van mijn mp3-speler met foute hits van toen, maar ik was het toch echt zelf die als een razende de kilometers wegtikte. Oké, eerlijk is eerlijk. Ik kon het tempo niet de hele afstand volhouden en heb eigenlijk zeer onverstandig gelopen, maar man wat was dat weer even lekker. Gezonde voeding, meer bewegen. Enorm goed voor mijn gemoedstoestand.

Zo, dat was me het (zon)dagje wel! Gelukkig ging het maandag op wat duizeligheid en slapheid na stukken beter. Het zwemmen heb ik veiligheidshalve maar even overgeslagen deze maandagmorgen, want dat was nog iets teveel van het goede. Ik moest vandaag ook weer gewoon aan het werk en dat is toch iets belangrijker dan mezelf de vernieling in zwemmen. Het was al met al een rustig dagje waarbij ik me keurig heb gedragen qua eten. Het dagelijkse verplichte uurtje bewegen kwam in de avonduren met een wandeling door Meinerswijk. Het blijft lekker om 's avonds nog even de natuur in te gaan. Ik merkte alleen wel dat ik had ingeleverd door mijn avontuur van zondag. Anyway, tijd voor een terugblik op de maandag.

Vol goede moed begon ik aan mijn zondag. De eerste serieuze duurloop in aanloop naar de marathon stond vandaag op het programma. Er zou 12,5 kilometer gerend gaan worden. Met een ontbijt van pannenkoeken van amandelmeel en kokosmeel moest ik er klaar voor zijn. Het recept voor de pannenkoeken haalde ik uit een kookboek met paleo recepten. Ik ben er nog niet helemaal over uit of dit een succes is, aangezien ze nogal droog waren. Kan natuurlijk ook komen omdat ik ze een dag van tevoren al had gemaakt en deze in de magnetron had opgewarmd. Het was in ieder geval een handig ontbijt voor op de camping. Na een kop thee en wat water op naar het bos. In aanwezigheid van twee stoere mountainbikende jongetjes ging het eerste rondje op een sukkeldrafje.

Het is vrijdag weegdag, maar voor het eerst sinds ik mijn challenge ben begonnen sta ik niet op de weegschaal. Iedereen die mij vanaf het begin heeft gevolgd heeft natuurlijk gemerkt dat er hele grote gaten zijn ontstaan tussen mijn blogs. Ik had enerzijds niet zoveel te vertellen en anderzijds lag mijn focus ook heel ergens anders. Is de challenge mislukt? Nee, dat zeker niet, want er is sowieso 5,4kg af en dat waren wel belangrijke kilo's. Het pafferige is verdwenen en ik zit weer lekkerder in mijn vel. Qua sporten gaat het top! Ik loop drie keer per week hard, zwem en doe aan bootcamp. Niet heel consequent als het gaat om zwemmen en bootcamp, maar dat is omdat het lopen van de marathon mijn topprioriteit is en als ik rust nodig heb dan neem ik dat.

En dan is het alweer the day after… Met mooie herinneringen aan de viering van ons 7-jarig huwelijk staan we op en ontbijten we bij onze B&B. Een traditioneel ontbijt met brood. Ach, laat ik het er dan nog maar even van nemen en mijn brood beleggen met hagelslag en kaas. Ter compensatie nog wel een beetje fruit. Na het ontbijt is het tijd om naar huis te gaan en pakken we onze spullen in. Onderweg stoppen we nog even voor een kop koffie en een chocolat cookie. Een wat?! Yes, I dit it again. Ik heb tenslotte nog een hele week om deze overbodige calorieën te compenseren. Lekker was het in ieder geval wel.

En dan is het weer vrijdag en mag er weer gewogen worden. Kon ik eerder niet wachten om mezelf te wegen, deze week zou ik het liever overslaan. Hoewel ik me een groot deel van de week keurig aan mijn gezonde leefstijl heb gehouden, lukte het me de laatste dagen van deze week door allerlei omstandigheden niet. Ook heb ik deze week alleen maar hardgelopen. Geen bootcamp, wel wandelingen dus eigenlijk wel op een andere manier bewogen, maar of het genoeg is geweest om af te vallen? Het plaatje hiernaast laat het getal 75 zien. Wie mijn vorige weegresultaat heeft onthouden zal het opvallen dat er precies hetzelfde getal op de weegschaal staat. Een prima resultaat als je kijkt naar de afgelopen week.

Als je van het paard valt, gelijk weer opstappen was het advies na mijn blogpost van dag 72. En dat is een waarheid als een koe. Dat is ook precies wat ik de volgende dag heb gedaan. De donderdag begonnen met een intervaltraining om in ieder geval de eerste vijf kruidnoten van de dag daarvoor te verbranden. Om 7.30 uur de wekker gezet zodat we om 9.00 uur konden gaan hardlopen. Hoewel mijn maag nog goed gevuld was, toch een ontbijtje met kwark, banaan, honing en kaneel genomen zodat ik ook weer wat eiwitten in mijn lijf had. Met twee flesjes water mee voor onderweg begonnen aan de training waar ik als een berg tegenop zag.

Deze dag gaat met stip de boeken in als de dag waarop ik me niet wist te beheersen en ik voor het eerst sinds ik de challenge ben begonnen mezelf heb laten gaan. En dan bedoel ik heel erg laten gaan. De remmen waren los! En dat allemaal in een uurtje tijd. Het is niets vergeleken met de schranspartijen van weleer, maar wel in die mate dat ik er achteraf spijt van heb. Natuurlijk was het lekker, maar een derde van de hoeveelheid was ook goed geweest. Dan had ik trots op mezelf kunnen zijn dat ik weliswaar iets lekkers heb genomen, maar dat ik mezelf toch heb weten te beheersen. Nu overschaduwt het gevoel van spijt de lekkere smaak van …

De dagen vliegen om! Het lijkt nog maar een paar weken geleden dat ik met mijn challenge ben begonnen om 15 kilogram af te vallen. Dit moet gebeuren voor zondag 29 november zodat ik dan zonder overbodige kilo's aan de marathon van San Sebastian kan beginnen. Even een samenvatting van de afgelopen weken: het gaat met ups en downs. De ene week val ik 1,4 kilogram af, de week erna kom ik 2 ons aan (was gelukkig eenmalig!). De laatste weging leverde een halve kilo minder gewicht op. Ik weeg nu 75 kilogram. De kilo's van 79,9 tot 70 kilogram noem ik de makkelijke kilo's. Die moet ik vrij makkelijk kunnen verliezen. Iets meer bewegen en niet snoepen moet genoeg zijn.

Zondag rustdag. Maar niet voor mij! Voor deze dag staat er weer een lange duurloop gepland. Ik mag 23 kilometer wegtikken en dat ook nog in een voor mij onbekende omgeving. Dat betekent zwerven over de Utrechtse Heuvelrug. Met de zelfgemaakte pizza van die avond ervoor heb ik niet de meest ideale voeding in mijn lijf gestopt, maar we doen het er mee. Anderhalf uur voor vertrek twee pannenkoeken naar binnen werken voor wat extra brandstof. Kokoswater mee en een eiwitreep voor onderweg om ervoor te zorgen dat ik geen hongerklop krijg. Gelukkig hoef ik niet alleen te lopen en kan ik me uiteindelijk 18 kilometer lang optrekken aan mijn loopmaatje (thanks Hans).

Inmiddels ben ik ruim een maand bezig om af te vallen en mezelf klaar te stomen voor de marathon. Op momenten dat je thuis in je eigen vertrouwde ritme zit, je zelf de boodschappen doet en de verleidingen kunt beperken door bepaalde zaken gewoon niet te kopen en op tafel te zetten, is het nog best 'makkelijk'. Dit weekend ben ik niet thuis en is het de vraag of ik de verleidingen kan weerstaan en het me lukt om mijn eigen eetpatroon een beetje vast te houden. Een goede voorbereiding is het halve werk, dus voordat we vertrokken heb ik de koelkast leeggemaakt en alle restjes meegenomen zodat ik altijd iets 'gezonds' voor handen heb. En natuurlijk ging mijn bananenbrood mee.

En dan is het vrijdag weegdag… Een dag waar je enerzijds een hele week naar uitkijkt, maar anderzijds is het vandaag ook de dag dat we definitief afscheid nemen van een medeloopster en dat maakt van deze vrijdag een dag met een zwart randje. Natuurlijk wel op de weegschaal gestaan en deze week -0,5kg. Dat maakt dat mijn huidige gewicht op 75kg staat en dat ik bijna 5kg ben afgevallen. Om de uren tot de uitvaart te overbruggen ga ik hardlopen. Er staat 15 kilometer op het programma en gelopen wordt er. Mijn loopmaatje moet een net iets sneller tempo en dat maakt dat ik op een prettige manier aan een elastiek hang. Ik ren, ren, ren en ren en vergeet even…

Na een heel weekend werken kan ik maandag even op adem komen. Ik sta echter gewoon weer om 6.30 uur naast mijn bed. Heerlijk, om in die vroege uurtjes allerlei vervelende klusjes te doen. Even rustig ontbijten met een banaan, avocado en blauwe bessen en dan is het om 9.30 uur tijd voor bootcamp. Natuurlijk kun je heel veel van deze oefeningen ook gewoon thuis doen, maar zeg eens eerlijk hoeveel mensen doen dat ook daadwerkelijk? Daarnaast is het fietstochtje richting Sonsbeekpark ook altijd wel heel fijn. Ben je toch weer even extra in beweging! De bootcamp leggen we deels in de miezerregen af, maar het is wel mooi om te zien hoe zon en regen zich zo snel afwisselen en wat dat doet met de aanblik van het park.

Mijn hele weekend staat in het teken van werken. Dat betekent een beetje puzzelen met maaltijden en beweging. De weekplanning die ik eerder deze week maakte bleek te ambitieus. Nee, laten we het anders zeggen. Het is wel te doen, maar dan moet je niet op het laatste moment nog inkopen moeten doen op verschillende adressen. Supermarkten zijn wel tot 21.00 uur open, maar de toko niet bijvoorbeeld. Dat ging het dus toch niet worden. Dan maar teruggrijpen op vertrouwde recepten. Na de lange duurloop van vrijdag was zaterdag een bewuste rustdag. Ik ben goed uit de strijd gekomen, want geen centje (spier)pijn. Kijk, dat moeten we hebben. Tijdig ontbrekende voedingsstoffen aanvullen en dan kun je meer aan dan je denkt.

En dan is het weer vrijdag. Tijd om te wegen. De afgelopen week was best wisselvallig. Met Thais eten, een pizza, onvoldoende water drinken en wat minder beweging dan gepland en gewenst. Ook heb ik nog helemaal niet het idee dat ik aan het afvallen ben. Mijn broek zit weliswaar iets ruimer, maar verder kan ik het echt nog niet merken. Soms is dat best frustrerend, want ik wil wel graag het resultaat merken. Gelukkig hebben we de weegmomenten nog. De weken vliegen voorbij en ik heb nu steeds minder de neiging om tussendoor op de weegschaal te gaan staan. En ik snap ook wel waarom, want ik heb niet het idee dat ik deze week ook maar iets ben afgevallen, daarvoor ben ik volgens mij niet strikt genoeg geweest.

Rustdag vandaag qua beweging. Mijn lichaam moet nog even wennen aan de bootcamp in combinatie met de intervaltraining. Ik heb her en der wat pijntjes en wil het niet forceren. Er is nog een legitieme reden voor een dag zonder sport. Op vrijdag loop ik namelijk mijn lange duurloop van 22 kilometer en daar wil ik wel uitgerust voor zijn. Ook qua voeding probeer ik er op te letten dat ik een goede bodem leg voor de grote inspanning die gaat komen. Mijn dag begin ik daarom met kwark met een flinke lading fruit (aardbei en kiwi), honing en kaneel. Ik maak gelijk een pot thee die ik tijdens het werken leeg kan drinken. Ik heb echt moeite om voldoende water te drinken en moet daar echt meer op gaan letten.