Deze dag gaat met stip de boeken in als de dag waarop ik me niet wist te beheersen en ik voor het eerst sinds ik de challenge ben begonnen mezelf heb laten gaan. En dan bedoel ik heel erg laten gaan. De remmen waren los! En dat allemaal in een uurtje tijd. Het is niets vergeleken met de schranspartijen van weleer, maar wel in die mate dat ik er achteraf spijt van heb. Natuurlijk was het lekker, maar een derde van de hoeveelheid was ook goed geweest. Dan had ik trots op mezelf kunnen zijn dat ik weliswaar iets lekkers heb genomen, maar dat ik mezelf toch heb weten te beheersen. Nu overschaduwt het gevoel van spijt de lekkere smaak van …

Drie schaaltjes kruidnoten

Kruidnoten… Daarvan heb ik 's avonds drie schaaltjes leeggegeten. Ik dacht netjes wat nootjes in een kommetje te doen en mezelf toe te staan daarvan rustig te genieten, maar het bleef niet bij eentje, maar het werden er drie. Zucht…. En zoals ik al zei, spijt is het overheersende gevoel. Begrijp me goed, het is geen doodszonde, maar ik ken mezelf. En dan hebben we het nog niet eens over het behalen van mijn doel! Ik wil toch zelf met 15 kilogram minder aan de start van de marathon verschijnen? Dat betekent volhouden. Ben ik te streng voor mezelf? Ja, dat ben ik en dat realiseer ik me. Maak ik het mezelf daarmee onnodig moeilijk? Ja. Als ik iets doe dan wil ik er voor 100% voor gaan en het liefst zo snel mogelijk resultaat.

Uit eten bij een Balkanrestaurant

Het begon 's ochtends nog zo goed met een ontbijt van kwark met banaan, walnoot en honing. Daarbij koffie. Water heb ik deze week ook weer veel te weinig gedronken realiseer ik me nu. Mijn lunch was buitenshuis. We brachten met de familie een bezoek aan Beeld en Geluid en gingen daar eten. Het was niet heel erg ingesteld op mensen met mijn levensstijl. Ik koos voor een broodje filet american, een kroket en fruitsapje. Lekker om een keer weer brood te eten. Het is niet de meest passende lunch, maar dit kan best een keer. Ik heb er dan ook absoluut van genoten! In de middag nog een kop koffie en wat nootjes. 's Avonds gingen we uit eten bij een Balkanrestaurant. En laat ik daar nou ook heel goed op hebben gelet. Gekruid gehakt en salade heb ik gegeten. De stokbroodjes heb ik laten staan, evenals de aardappelen. Ik had gevraagd om wat extra salade zodat ik wel een goede maaltijd zou hebben. Tot dusver nog een redelijk goede dag, maar toen kwamen de kruidnoten.

En dan gaat het mis

Als ik dit zo tik, dan realiseer ik me dat ik eigenlijk helemaal niet moet zeuren. De boog kan niet altijd gespannen zijn en dit soort dingen kunnen een keer gebeuren. Ik heb keurig ontbeten en bij het restaurant ook gekozen om bepaalde zaken te laten staan. De lunch had misschien beter gekund en had ik voor een soepje kunnen kiezen in plaats van een broodje, maar ik zie het maar als leerproces. Ik weet nu dat zolang ik zelf alles in de hand heb en in mijn thuisomgeving ben ik 'in control' ben, maar op het moment dat ik langdurig in het gezelschap van andere mensen ben en niet altijd mijn eigen ding kan doen, de verleidingen toe gaan slaan en ik niet altijd mijn leefstijl kan volgen/volhouden. Het tikken van een blog werkt wel therapeutisch! Mijn vervelende gevoel heb ik nu wel enigszins van me af geschreven en ik kan de zaken weer iets meer relativeren. In het kader van de tip van de dag, misschien ook wel een aanrader voor ieder ander die doelen wil bereiken. En nee, dat hoeft niet direct in een blog online, maar je kunt ook gewoon je gedachtes opschrijven in een schriftje.

Geen update missen? Like dan de pagina van Voedie op Facebook. Met naast aankondigingen van updates ook andere nieuwtjes op het gebied van food. 

Lees ook: 
Nog 73 dagen: De makkelijke kilo's
Nog 74 dagen: Een rustig begin van de week
Nog 75 dagen: Zondag voor mij geen rustdag
Nog 76 dagen: Verleidingen buitenshuis weerstaan
Nog 77 dagen: Een dag met een zwart randje
Nog 78 dagen: Een dag in het teken van afscheid nemen
Nog 79 dagen: Waterbootcampseizoen begint weer
Nog 80 dagen: Het begint op te vallen dat ik afval
Nog 81 dagen: Even bijkomen na een weekend werken
Nog 82 dagen: Experimenteren met bananenbrood
Nog 83 dagen: Rustdag na een zware inspanning
Nog 84 dagen: Spannend weegmoment
Nog 85 dagen: Salades, salades, salades
Nog 86 dagen: Aan de kook
Nog 87 dagen: Officiële marathonschema is begonnen
Nog 88 dagen: Het weer gooit roet in het eten
Nog 89 dagen: Mijn schuldgevoel speelt op
Nog 90 dagen: Twee vliegen in een klap
Nog 91 dagen: Het resultaat na vier weken
Nog 92 dagen: Bijna vier weken onderweg
Nog 93 dagen: Lekker aan de kook
Nog 94 dagen: Neigen om te (vr)eten
Nog 95 dagen: Wat is echt belangrijk
Nog 96 dagen: Afzien (en genieten) in de brandende zon
Nog 97 dagen: Een ontspannen weekend
Nog 98 dagen: Een illusie armer
Nog 99 dagen: Mijn arme, arme benen
Nog 100 dagen: Bijna drie weken onderweg
Nog 101 dagen: Meer energie door goede voeding
Nog 102 dagen: Bikkelen door de regen
Nog 103 dagen: Tijd voor een lazy sunday
Nog 104 dagen: Let's get started
Nog 105 dagen: Vrijdag weegdag
Nog 106 dagen: De dag voor het tweede weegmoment
Nog 107 dagen: Geen bootcamp maar boostcamp
Nog 108 dagen: Lang leve de weekplanning
Nog 109 dagen: We gooien er een schepje bovenop
Nog 110 dagen: Hardlopen als een malle
Nog 111 dagen: De teugels een beetje laten vieren
Nog 112 dagen: Het eerste weegmoment
Nog 113 dagen: Laatste dag voor de eerste weging
Nog 114 dagen: Een frisse start van de dag
Nog 115 dagen: We pakken de draad weer op
Nog 116 dagen: Bijna helemaal de oude
Nog 117 dagen: Een dag met een vervelend staartje
Nog 118 dagen: Uitdagingen op de camping
Nog 119 dagen: Een goede start gemaakt
Hoe het allemaal begon: Aftrap: nog 120 dagen te gaan