Mag ik een juichmomentje met jullie delen? Ik ging het nieuwe jaar in met 76,7kg en dat was al veel te zwaar voor mij, maar ik liet er nog ruim 3 kilo extra bij komen in de maanden die volgden. Het heeft tot eind juli geduurd voordat de knop echt definitief om ging. Maar, nu ga ik als een razende. En… ik ben nu dus lichter dan ik het hele jaar ben geweest! Ik ben 'nog maar' 4,4kg afgevallen, maar het valt mensen wel op. Met name mensen die mijn blog niet lezen en dus niet beïnvloed worden door mijn jubelverhalen. Het zijn objectieve, gemeende opmerkingen en dat doet mijn persoontje wel goed. Het is een extra duwtje in de rug en maakt het nog meer de moeite waard om door te zetten.
Na een heel weekend werken kan ik maandag even op adem komen. Ik sta echter gewoon weer om 6.30 uur naast mijn bed. Heerlijk, om in die vroege uurtjes allerlei vervelende klusjes te doen. Even rustig ontbijten met een banaan, avocado en blauwe bessen en dan is het om 9.30 uur tijd voor bootcamp. Natuurlijk kun je heel veel van deze oefeningen ook gewoon thuis doen, maar zeg eens eerlijk hoeveel mensen doen dat ook daadwerkelijk? Daarnaast is het fietstochtje richting Sonsbeekpark ook altijd wel heel fijn. Ben je toch weer even extra in beweging! De bootcamp leggen we deels in de miezerregen af, maar het is wel mooi om te zien hoe zon en regen zich zo snel afwisselen en wat dat doet met de aanblik van het park.
Zondag 5.45 uur. Al ruim voor de wekker wakker die om 6.30 uur staat. De twijfel slaat toe. Waarom nu hardlopen als het vanavond ook kan? Kom op, je weet dat de kans heel groot is dat je vanavond na het werk echt niet meer gaat. En dan sta je om 6.30 uur toch op, trek je je hardloopkleding aan en stap je om 6.51 uur de deur uit voor een ronde van 10 kilometer. Ik lijk wel gek! Nee, gedisciplineerd, dat klinkt zoveel mooier en beter. Om 8.00 uur ben ik weer thuis, blij dat ik toch heb doorgezet. Na een omelet en koffie kan ik aan het werk.
Mijn hele weekend staat in het teken van werken. Dat betekent een beetje puzzelen met maaltijden en beweging. De weekplanning die ik eerder deze week maakte bleek te ambitieus. Nee, laten we het anders zeggen. Het is wel te doen, maar dan moet je niet op het laatste moment nog inkopen moeten doen op verschillende adressen. Supermarkten zijn wel tot 21.00 uur open, maar de toko niet bijvoorbeeld. Dat ging het dus toch niet worden. Dan maar teruggrijpen op vertrouwde recepten. Na de lange duurloop van vrijdag was zaterdag een bewuste rustdag. Ik ben goed uit de strijd gekomen, want geen centje (spier)pijn. Kijk, dat moeten we hebben. Tijdig ontbrekende voedingsstoffen aanvullen en dan kun je meer aan dan je denkt.
En dan is het weer vrijdag. Tijd om te wegen. De afgelopen week was best wisselvallig. Met Thais eten, een pizza, onvoldoende water drinken en wat minder beweging dan gepland en gewenst. Ook heb ik nog helemaal niet het idee dat ik aan het afvallen ben. Mijn broek zit weliswaar iets ruimer, maar verder kan ik het echt nog niet merken. Soms is dat best frustrerend, want ik wil wel graag het resultaat merken. Gelukkig hebben we de weegmomenten nog. De weken vliegen voorbij en ik heb nu steeds minder de neiging om tussendoor op de weegschaal te gaan staan. En ik snap ook wel waarom, want ik heb niet het idee dat ik deze week ook maar iets ben afgevallen, daarvoor ben ik volgens mij niet strikt genoeg geweest.