Kijkend naar de getallen op de weegschaal ben ik weliswaar nog maar een kilo kwijt, maar in mijn hoofd zijn het er al veel meer. Na een dag werken kon ik zondagavond eindelijk gaan hardlopen. Wat ging dat lekker! Ik had 15 kilometer op het programma staan en omdat ik alleen moest lopen had ik me ingesteld op een martelgang van ruim anderhalf uur. Niets was minder waar! Weliswaar had ik hulp van mijn mp3-speler met foute hits van toen, maar ik was het toch echt zelf die als een razende de kilometers wegtikte. Oké, eerlijk is eerlijk. Ik kon het tempo niet de hele afstand volhouden en heb eigenlijk zeer onverstandig gelopen, maar man wat was dat weer even lekker. Gezonde voeding, meer bewegen. Enorm goed voor mijn gemoedstoestand.
Na de euforie van een kilo gewichtsverlies ga ik op zaterdag weer volle vaart vooruit. Ik werk dit hele weekend en het doen van boodschappen en bedenken van avondeten ben ik daarom gaan uitbesteden. “Mag je dit hebben?” Het is een veelgehoorde vraag de laatste week hier in huis. Het is natuurlijk even omschakelen als de een nauwelijks koolhydraten wil eten en de ander juist helemaal gek is hiervan (denk aan pasta's). Ik 'mag' alles eten, ik hoef tenslotte niet verplicht op dieet en het is ook niet zo dat ik niet tegen gluten kan, maar ik kies ervoor om een aantal producten niet te nemen, zoals brood en pasta. Hier en daar natuurlijk een uitzondering daargelaten, zoals uit mijn avondeten blijkt.
En dan is het zover. De eerste week is achter de rug en ik mag eindelijk op de weegschaal staan. Ik vertelde eerder deze week al dat ik meer moeite had met niet op de weegschaal stappen dan met de neiging tot vreten. Voordat ik naar het zwembad vertrok op de weegschaal. Precies een kilo minder. Een mooi resultaat voor een eerste week. Als ik in dit tempo door blijf gaan dan haal ik mijn doel wel. Helaas zal dit tot de 65kg niet in zo'n dalende lijn gaan (helaas). Dat realiseer ik me ook wel. Het is de eerste kilo van vele en met een opgewekt gevoel vertrok ik naar het zwembad voor mijn zestig baantjes. Tenslotte moet er in de tweede week ook weer wat af.
Het is de laatste dag voor het eerste weegmoment. Wat zou deze eerste week me aan kiloverlies hebben opgeleverd? Nu het moment dichterbij komt merk ik dat ik het opeens niet eens meer wil weten, bang voor tegenvallende resultaten. Maar wat valt tegen? Een halve kilo, een kilo? Het gezond eten gaat me goed af, het sporten ook, dus de weegschaal zal minder aan moeten geven. Deze morgen begin ik met een rondje hardlopen (op een nuchtere maag). Om 7.00 uur sta ik buiten voor een rondje van 10 kilometer in een heel rustig tempo. Voor onderweg twee flesjes kokoswater mee. Zo vroeg op de ochtend is het al behoorlijk warm en ik ben blij dat ik voor een rustig tempo heb gekozen. Op deze manier is het goed vol te houden.
6.30 uur. Vroeg uit de veren. Wakker worden in het zwembad tijdens 60 banen zwemmen. Hoewel ik soms best wat langer wil slapen, weet ik ook dat dit het enige moment van de dag is om te zwemmen. Het is een fijne manier van bewegen. En hoewel het af en toe best saai kan zijn, steeds die baantjes heen en weer, is het voor mij ook wel een manier om plannen voor die dag te maken. En dan ondertussen ook nog zorgen dat ik niet de tel kwijtraak! Hard werken dus eigenlijk. Ik zwem nu nog steeds schoolslag, maar ga een zwembrilletje aanschaffen zodat ik met mijn hoofd onder water kan (want lenzen en onder water is een slechte combinatie) en ook de borstcrawl kan gaan oefenen. Als ik dan kan hardlopen en kan zwemmen dan hoef ik alleen nog maar te leren fietsen op een racefiets en ben ik klaar voor de triathlon.