Dat was dag 1 van 120. Het luchtte wel op om het eens goed van me af te schrijven en mezelf te realiseren dat ik zo niet verder wil. Om dit goede gevoel vooral vast te houden heb ik vrijdagmorgen een goede start gemaakt door om 7.00 uur te gaan zwemmen. Jaren geleden zwom ik 80 banen schoolslag, maar nu ben ik weer aan het opbouwen en deed ik er normaal gesproken 50. Omdat er best een tandje bij mag, gelijk opgetrokken naar 60 banen. En dat voelt goed! Door 45 minuten te zwemmen heb ik gelijk een deel van de mezelf opgelegde beweging gehad. Een uur bewegen per dag hoeft niet zo moeilijk te zijn, als je je momenten er maar voor kiest.

Het is vrijdag weegdag, maar voor het eerst sinds ik mijn challenge ben begonnen sta ik niet op de weegschaal. Iedereen die mij vanaf het begin heeft gevolgd heeft natuurlijk gemerkt dat er hele grote gaten zijn ontstaan tussen mijn blogs. Ik had enerzijds niet zoveel te vertellen en anderzijds lag mijn focus ook heel ergens anders. Is de challenge mislukt? Nee, dat zeker niet, want er is sowieso 5,4kg af en dat waren wel belangrijke kilo's. Het pafferige is verdwenen en ik zit weer lekkerder in mijn vel. Qua sporten gaat het top! Ik loop drie keer per week hard, zwem en doe aan bootcamp. Niet heel consequent als het gaat om zwemmen en bootcamp, maar dat is omdat het lopen van de marathon mijn topprioriteit is en als ik rust nodig heb dan neem ik dat.

En zo ga je van een dagelijkse update naar bijna twee weken radiostilte. Als je was gaan denken dat ik was afgehaakt dan kan ik je dat niet kwalijk nemen. Nee, ik ben niet gestopt en nog steeds volop in training voor de marathon van San Sebastian. Daarnaast let ik ook nog steeds op mijn gewicht. Als we het dan toch over deze twee aspecten van mijn challenge hebben, dan zal ik ook maar gelijk zeggen dat deel één (trainen voor de marathon) succesvoller is dan het afvallen. Kort samengevat ben ik nog steeds zoekende naar een balans. Eigenlijk naar de ideale balans. Een gezonde leefstijl past bij mij, maar hoe ik dat voor de rest van mijn leven goed toe kan passen is nog de vraag.

En dan is het alweer the day after… Met mooie herinneringen aan de viering van ons 7-jarig huwelijk staan we op en ontbijten we bij onze B&B. Een traditioneel ontbijt met brood. Ach, laat ik het er dan nog maar even van nemen en mijn brood beleggen met hagelslag en kaas. Ter compensatie nog wel een beetje fruit. Na het ontbijt is het tijd om naar huis te gaan en pakken we onze spullen in. Onderweg stoppen we nog even voor een kop koffie en een chocolat cookie. Een wat?! Yes, I dit it again. Ik heb tenslotte nog een hele week om deze overbodige calorieën te compenseren. Lekker was het in ieder geval wel.

En dan is het weer vrijdag en mag er weer gewogen worden. Kon ik eerder niet wachten om mezelf te wegen, deze week zou ik het liever overslaan. Hoewel ik me een groot deel van de week keurig aan mijn gezonde leefstijl heb gehouden, lukte het me de laatste dagen van deze week door allerlei omstandigheden niet. Ook heb ik deze week alleen maar hardgelopen. Geen bootcamp, wel wandelingen dus eigenlijk wel op een andere manier bewogen, maar of het genoeg is geweest om af te vallen? Het plaatje hiernaast laat het getal 75 zien. Wie mijn vorige weegresultaat heeft onthouden zal het opvallen dat er precies hetzelfde getal op de weegschaal staat. Een prima resultaat als je kijkt naar de afgelopen week.

Als je van het paard valt, gelijk weer opstappen was het advies na mijn blogpost van dag 72. En dat is een waarheid als een koe. Dat is ook precies wat ik de volgende dag heb gedaan. De donderdag begonnen met een intervaltraining om in ieder geval de eerste vijf kruidnoten van de dag daarvoor te verbranden. Om 7.30 uur de wekker gezet zodat we om 9.00 uur konden gaan hardlopen. Hoewel mijn maag nog goed gevuld was, toch een ontbijtje met kwark, banaan, honing en kaneel genomen zodat ik ook weer wat eiwitten in mijn lijf had. Met twee flesjes water mee voor onderweg begonnen aan de training waar ik als een berg tegenop zag.

Deze dag gaat met stip de boeken in als de dag waarop ik me niet wist te beheersen en ik voor het eerst sinds ik de challenge ben begonnen mezelf heb laten gaan. En dan bedoel ik heel erg laten gaan. De remmen waren los! En dat allemaal in een uurtje tijd. Het is niets vergeleken met de schranspartijen van weleer, maar wel in die mate dat ik er achteraf spijt van heb. Natuurlijk was het lekker, maar een derde van de hoeveelheid was ook goed geweest. Dan had ik trots op mezelf kunnen zijn dat ik weliswaar iets lekkers heb genomen, maar dat ik mezelf toch heb weten te beheersen. Nu overschaduwt het gevoel van spijt de lekkere smaak van …

De dagen vliegen om! Het lijkt nog maar een paar weken geleden dat ik met mijn challenge ben begonnen om 15 kilogram af te vallen. Dit moet gebeuren voor zondag 29 november zodat ik dan zonder overbodige kilo's aan de marathon van San Sebastian kan beginnen. Even een samenvatting van de afgelopen weken: het gaat met ups en downs. De ene week val ik 1,4 kilogram af, de week erna kom ik 2 ons aan (was gelukkig eenmalig!). De laatste weging leverde een halve kilo minder gewicht op. Ik weeg nu 75 kilogram. De kilo's van 79,9 tot 70 kilogram noem ik de makkelijke kilo's. Die moet ik vrij makkelijk kunnen verliezen. Iets meer bewegen en niet snoepen moet genoeg zijn.

Een rustige maandag voor de boeg. Deze week even een tandje terug en wat meer tijd voor ontspanning. De dag begonnen met een ontbijtje van kwark met banaan, kiwi, honing en kaneel. Daarbij water en koffie. Als tussendoortje een stuk bananenbrood. Tussen de buien door even op pad voor een wandelingetje. Tenslotte moet er ook deze dag weer bewogen worden. Gelukkig nog steeds geen spierpijn na de lange duurloop van de dag ervoor. Dat betekent dat ik goed bezig ben en mijn lijf niet aan het overbelasten ben. Er komen nog weken aan die zwaar genoeg zijn qua hardloopkilometers en daar moet ik mijn lijf nu zo goed mogelijk op voorbereiden. En tot dusver mag ik niet klagen!

Zondag rustdag. Maar niet voor mij! Voor deze dag staat er weer een lange duurloop gepland. Ik mag 23 kilometer wegtikken en dat ook nog in een voor mij onbekende omgeving. Dat betekent zwerven over de Utrechtse Heuvelrug. Met de zelfgemaakte pizza van die avond ervoor heb ik niet de meest ideale voeding in mijn lijf gestopt, maar we doen het er mee. Anderhalf uur voor vertrek twee pannenkoeken naar binnen werken voor wat extra brandstof. Kokoswater mee en een eiwitreep voor onderweg om ervoor te zorgen dat ik geen hongerklop krijg. Gelukkig hoef ik niet alleen te lopen en kan ik me uiteindelijk 18 kilometer lang optrekken aan mijn loopmaatje (thanks Hans).

Inmiddels ben ik ruim een maand bezig om af te vallen en mezelf klaar te stomen voor de marathon. Op momenten dat je thuis in je eigen vertrouwde ritme zit, je zelf de boodschappen doet en de verleidingen kunt beperken door bepaalde zaken gewoon niet te kopen en op tafel te zetten, is het nog best 'makkelijk'. Dit weekend ben ik niet thuis en is het de vraag of ik de verleidingen kan weerstaan en het me lukt om mijn eigen eetpatroon een beetje vast te houden. Een goede voorbereiding is het halve werk, dus voordat we vertrokken heb ik de koelkast leeggemaakt en alle restjes meegenomen zodat ik altijd iets 'gezonds' voor handen heb. En natuurlijk ging mijn bananenbrood mee.

En dan is het vrijdag weegdag… Een dag waar je enerzijds een hele week naar uitkijkt, maar anderzijds is het vandaag ook de dag dat we definitief afscheid nemen van een medeloopster en dat maakt van deze vrijdag een dag met een zwart randje. Natuurlijk wel op de weegschaal gestaan en deze week -0,5kg. Dat maakt dat mijn huidige gewicht op 75kg staat en dat ik bijna 5kg ben afgevallen. Om de uren tot de uitvaart te overbruggen ga ik hardlopen. Er staat 15 kilometer op het programma en gelopen wordt er. Mijn loopmaatje moet een net iets sneller tempo en dat maakt dat ik op een prettige manier aan een elastiek hang. Ik ren, ren, ren en ren en vergeet even…

Na de hectische dinsdag vandaag het voornemen om weer goed en voldoende te eten en een iets minder stressvolle dag tegemoet te gaan. Gelukkig staan er deze dag een stuk minder verplichte nummertjes op het programma en kan ik na een ochtend werken 's middags rustig de rest van mijn to do lijst afwerken. 's Avonds staat er nog een uurtje sporten op het programma. Waterbootcamp is weer begonnen. Voor de zomervakantie heb ik dat een tijdje gedaan toen het nog op de maandagochtend was. Een mooie combi van in het water bezig zijn en werken aan al je spiergroepen. Helaas zijn de lessen wel verplaatst naar een ander bad dus even kijken of ik hier nog steeds mijn ei in kwijt kan.

Na een heel weekend werken kan ik maandag even op adem komen. Ik sta echter gewoon weer om 6.30 uur naast mijn bed. Heerlijk, om in die vroege uurtjes allerlei vervelende klusjes te doen. Even rustig ontbijten met een banaan, avocado en blauwe bessen en dan is het om 9.30 uur tijd voor bootcamp. Natuurlijk kun je heel veel van deze oefeningen ook gewoon thuis doen, maar zeg eens eerlijk hoeveel mensen doen dat ook daadwerkelijk? Daarnaast is het fietstochtje richting Sonsbeekpark ook altijd wel heel fijn. Ben je toch weer even extra in beweging! De bootcamp leggen we deels in de miezerregen af, maar het is wel mooi om te zien hoe zon en regen zich zo snel afwisselen en wat dat doet met de aanblik van het park.

Mijn hele weekend staat in het teken van werken. Dat betekent een beetje puzzelen met maaltijden en beweging. De weekplanning die ik eerder deze week maakte bleek te ambitieus. Nee, laten we het anders zeggen. Het is wel te doen, maar dan moet je niet op het laatste moment nog inkopen moeten doen op verschillende adressen. Supermarkten zijn wel tot 21.00 uur open, maar de toko niet bijvoorbeeld. Dat ging het dus toch niet worden. Dan maar teruggrijpen op vertrouwde recepten. Na de lange duurloop van vrijdag was zaterdag een bewuste rustdag. Ik ben goed uit de strijd gekomen, want geen centje (spier)pijn. Kijk, dat moeten we hebben. Tijdig ontbrekende voedingsstoffen aanvullen en dan kun je meer aan dan je denkt.

En dan is het weer vrijdag. Tijd om te wegen. De afgelopen week was best wisselvallig. Met Thais eten, een pizza, onvoldoende water drinken en wat minder beweging dan gepland en gewenst. Ook heb ik nog helemaal niet het idee dat ik aan het afvallen ben. Mijn broek zit weliswaar iets ruimer, maar verder kan ik het echt nog niet merken. Soms is dat best frustrerend, want ik wil wel graag het resultaat merken. Gelukkig hebben we de weegmomenten nog. De weken vliegen voorbij en ik heb nu steeds minder de neiging om tussendoor op de weegschaal te gaan staan. En ik snap ook wel waarom, want ik heb niet het idee dat ik deze week ook maar iets ben afgevallen, daarvoor ben ik volgens mij niet strikt genoeg geweest.

Rustdag vandaag qua beweging. Mijn lichaam moet nog even wennen aan de bootcamp in combinatie met de intervaltraining. Ik heb her en der wat pijntjes en wil het niet forceren. Er is nog een legitieme reden voor een dag zonder sport. Op vrijdag loop ik namelijk mijn lange duurloop van 22 kilometer en daar wil ik wel uitgerust voor zijn. Ook qua voeding probeer ik er op te letten dat ik een goede bodem leg voor de grote inspanning die gaat komen. Mijn dag begin ik daarom met kwark met een flinke lading fruit (aardbei en kiwi), honing en kaneel. Ik maak gelijk een pot thee die ik tijdens het werken leeg kan drinken. Ik heb echt moeite om voldoende water te drinken en moet daar echt meer op gaan letten.

Het officiële marathonschema is inmiddels begonnen. Dat betekent dat de laatste dertien weken zijn ingegaan. De trainingen van de club zal ik de komende weken niet vaak bijwonen aangezien ik mijn eigen schema volg. Een schema waarin behoorlijke pittige intervallen zijn opgenomen en waar ik weer vol aan de bak moet. 's Ochtends moest ik eerst nog werken, maar om me mentaal voor te bereiden had ik gelijk mijn loopspullen al aangetrokken. Dat is het voordeel van werken vanuit huis. Niemand die het ziet… Maar voordat het zover was werd er eerst nog ontbeten en geluncht. Op loopdagen probeer ik altijd goed rekening te houden met wat ik eet zodat ik daar onderweg geen last van krijg. Dat je eten omhoog komt of krampen krijgt wil je gewoon niet hebben.

Sportkleding aan, sportkleding uit. Het was een intensieve bootcamp maandag. Het regende wel, maar het leek aardig droog te worden en te blijven op het moment dat we daadwerkelijk gingen starten. Het onweerde ook wel een beetje, maar ach, dat was tegen 20.00 uur wel voorbij. Ik had me keurig op tijd omgekleed om gehaast te voorkomen, schoof achter mijn computer, zag het Facebookbericht over de afgelasting van de training en zuchtte een keer diep. Damn, had ik me mentaal helemaal voorbereid ging de les vanwege de kans op nog meer onweer niet door. Ongepland dus nog een tweede rustdag na mijn intensieve duurloop van zaterdag. En ik wilde zo graag de calorieën van mijn pizza van zondag verbranden.

Zo bont als ik het vandaag heb gemaakt met eten, is me de afgelopen vier weken nog niet overkomen. Slecht en onregelmatig zijn wel de toverwoorden. Man oh man en dan aan het einde van de dag ook nog buikpijn hebben. Zal vast mijn schuldgevoel zijn die op aan het spelen was. Overigens was het een bijzonder geslaagde dag hoor! Ik maakte een uitstapje naar Amsterdam voor een leuk event en genoot van mijn rustdag na vijf dagen intensief bewogen te hebben. Ik probeer echt mijn rustdagen tactisch te plannen, met name voor een intensieve lange duurloop. Het is toch een aanslag op je lijf en daar wil ik zo uitgerust mogelijk aan beginnen. Maar nu zijn jullie natuurlijk benieuwd waarom het zo'n 'slechte' dag was qua eten. Of niet soms?